Strategia carry trade to popularna technika inwestycyjna, która polega na zaciąganiu pożyczek w walucie o niskich stopach procentowych, a następnie inwestowaniu tych środków w aktywa oferujące wyższe zyski. Inwestorzy często korzystają z tej metody, gdy na rynkach występują znaczące różnice w poziomach stóp procentowych między różnymi krajami.
Przykładem carry trade jest sytuacja, w której inwestorzy pożyczają japońskiego jena, ponieważ Japonia od dawna utrzymuje bardzo niskie stopy procentowe. Następnie przenoszą te środki na rynki zagraniczne, np. do USA, aby zainwestować w obligacje rządowe czy akcje, które przynoszą wyższe zyski. W rezultacie inwestorzy zarabiają na różnicy w stopach procentowych, a dodatkowo mogą zyskać, jeśli kurs walutowy pozostanie stabilny lub waluta, w której inwestują, umocni się względem jena.
Jednak carry trade wiąże się także z ryzykiem. Gdy polityka monetarna zmienia się w kraju, z którego pochodzi pożyczka, sytuacja może się odwrócić. Tak właśnie stało się niedawno, gdy Bank Japonii podniósł stopy procentowe, co spowodowało umocnienie jena względem dolara. W tym samym czasie w USA pojawiły się oznaki spowolnienia gospodarczego, co nasiliło spekulacje o możliwym obniżeniu stóp procentowych przez Rezerwę Federalną (FED). Taka kombinacja wydarzeń sprawiła, że carry trade przestało być opłacalne dla wielu inwestorów.
Efekty były natychmiastowe: inwestorzy zaczęli masowo wycofywać się z carry trade, sprzedając dolary i kupując jeny, aby spłacić swoje pożyczki. To spowodowało gwałtowne umocnienie jena, co negatywnie wpłynęło na japoński rynek akcji.
W tym czasie rynek kryptowalut również zanotował znaczące spadki, Bitcoin rzędu 25 %, a Ethereum 40 %, nie mówiąc już o pozostałych altcoinach. Podejrzewa się, że część pożyczanych jenów była później wykorzystywana do kupowania kryptowalut. Gdy doszło do zmian w polityce monetarnej w Japonii, a dodatkowo pojawił się strach o globalną recesję, inwestorzy w popłochu sprzedawali kryptowaluty, aby spłacić pożyczki zaciągnięte w jenie japońskim.
